Od momentu urodzenia dziecko przechodzi przez skoki rozwojowe pojawiające jeden po drugim. Najczęściej występują one w pierwszych 18-stu miesiącach życia dziecka.

“Diabełek z pudełka”

Skok rozwojowy zawsze jest mocnym obciążeniem systemu nerwowego malucha. Takie okresy często nazywane są “kryzysami wiekowymi”, i słusznie. Skokom rozwojowym często towarzyszą problemy ze snem dziecka.

Podczas każdego skoku rozwojowego dziecko nabywa nowe umiejętności fizyczne i intelektualne (zaczyna siedzieć, stać, raczkować, chodzić, rozmawiać itd.). Jednak na początku zmiany te nie tylko fascynują, ale również straszą. Świat dziecka nieustannie się zmienia, co staje się dla niego powodem niepokoju.

Charakterystycznym objawem takich okresów jest dążenie do samodzielności i aktywne ćwiczenie nowych zdolności, nawet w nocy. Najczęstszy przykład: wypełzanie z łóżeczka pomiędzy 1-szym a 2-gim rokiem życia.

Jak pomóc

• Przede wszystkim ważne jest świadome podejście do sytuacji. Dziecku też nie jest łatwo: stale coś się w nim zmienia, a nie wszystko jeszcze rozumie, co jest dla niego bardzo niepokojące, ale i ekscytujące. Należy zachować spokój i cieszyć się tym, jak szybko rośnie i rozwija się dzieciątko. I być dla niego wsparciem!

• Nie trzeba się bać “przyzwyczajania dziecka do noszenia na rękach” i w związku z tym odmawiać mu pieszczoty. Dziecko, które nacieszyło się byciem z rodzicem, dostało dużo uwagi i miłości, chętniej samodzielnie bada i poznaje otaczający je świat. Takie dziecko ma pewność, że ręce rodziców są blisko i w razie potrzeby zawsze pomogą. “Bycie na rączkach” jest prawdziwą potrzebą, a nie kaprysem dziecka.

• Wszystkie dzieci, a szczególnie te najmłodsze, potrzebują dotykowego kontaktu z mamą. Takie jest prawo natury. Dlatego podczas niełatwych dla wszystkich okresów skoków rozwojowych dobrze jest maksymalnie “naładować” dziecko uwagą i pieszczotą, jak najczęściej je przytulając. Niech panuje reguła: tulimy się minimum 10 razy dziennie!

• Podczas rozmowy ze starszym dzieckiem można zniżyć się na jego poziom, popatrzeć w oczy, uśmiechnąć się i poczekać na jego uśmiech. W taki sposób dziecko skupi swoją uwagę na osobie, która się do niego zwraca i będzie gotowe do kontaktu.

• Poczucie bliskości dobrze zapewniają również przedmioty np. związane ze snem: piżamka, pościel, zabawki-przytulanki. Można powiesić obok łóżka wspólne zdjęcie albo obrazek zrobiony razem z mamą.